هر چند با تاخیر ؛ این اثر ، نخستین ِ پرتسروده های دوم تیر سال جاری است که وعده شده بود و وعده ای هم با سهراب ، دوستی نویافته داشتم که آنرا هم در همین ارسال و در ادامه مطلب ارائه می نمایم . 
فردا را پیشاپیش جشن می گیرم ؛ چرا که نتیجه ی یکسال دوندگی و مرارت های گروه به ثمر می رسد . به همین دلیل که شاید بی ربط ترین دلیل دنیا هم باشد ؛ این پست ها را توامان ارسال می نمایم .

بشکند دستی که 
نمک 
که داشت 
ولی نمکدان را باور نمی کرد .