با کشیدگی‌ی آرشه‌ای به درازایِ دیوارِ چین
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــ می ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــ ر ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ سی ـــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از آیه‌های ویلـُن .

مقدس‌ترین نت ، قدم‌های توست ـ گام‌های ماژور ـ
برایت
صلیب
می‌زنم
زیرِ آواز
و همه‌ی قسم‌هایی که خورده‌ام !
این‌که : دوستت ندارم !
یا
نمی‌خواهم ببینمت ... / ... نامت چیست ؟!

پرتاب می‌شوم ابتدای سمفونی
تماشاچیان دست می‌زنند
به تابلویی که مونالیزا ، لبخندت را دزدیده
ـ وگرنه نمی‌کشتمشان ـ
جیغ
می‌کشد
موهایت را بتهوون
روی صفحه‌ی گرامافون
ناپلئون لشکرکشی می‌کند
و آخرین حرکتِ آرشه ، ماشه را می‌کشد رومن گاری
فیلم در سکانس 69 تکرار می‌شود ؛
ماه ... به تلخی، تهِ فنجانِ قهوه بوی تندِ اودکلن دارد
صدای خیسی و چند جیغِ پیاپی
دستمال قرمز
را تکان می‌دهد
ماتادور
تا سکانس قبل ، زمزمه شود ،

در میدانِ سوارکاری
به تاخت
تا تختِ جمشید
چاپار مرگم را از خواب‌های تو خبر می‌دهد
ـ تب‌خالِ گوشه‌ی لبت را
دست نزن ! ـ
گریه نکن لعنتی !
گفته بودم: ریشه‌های آسمان، دستِ توست
ورق بزن
[کتاب مقدس ـ سوره‌های مینور ـ آیه‌های آواز]
اقراء
که تا بکـ ـ ــارت آرشه
چینی‌ی دامنت را نشکسته ،
برایم برقص ،
روی موج‌های انزلی
نازل می‌شود
آیه‌های خداحافظی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ دو ـــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ر ــــــــــــــــــــــــ
می‌شوم !
______________________

توضیح اینکه شروع و پایان‌بندی این اثر را 7 بهمن 83 نوشته بودم . و هراز‌گاهی سطری اضافه شد تا 20 خورداد 85 که کامل شد .

ما به امانت‌داری و حق کپی‌رایت باور داریم. منبع: http://payaamnoor.ir